Bookreads: O Μάριος Χάκκας κρύβεται πίσω από τα πιο παράξενα διηγήματα της ελληνικής λογοτεχνίας

Το “Κοινόβιο” είναι για λίγους, για εκείνους που ξέρουν τι σημαίνει εσωτερικός πόνος.

Ο Μάριος Χάκκας είναι μία μορφή αδικημένη, μία μορφή που δεν την γνωρίζει πολύς κόσμος στα ελληνικά γράμματα. Κι όμως τα διηγήματα του είναι τόσο δυνατά, τόσο καθαρά, που σου σκίζουν την ψυχή με κάθε τους λέξη. Ο Χάκκας έζησε μικρή ζωή και πέθανε νέος, στα 40 του, μετά από χρόνια σοβαρή ασθένεια των πνευμόνων. Ξεκίνησε το γράψιμο σε μεγάλη σχετικά ηλικία, στα 34, άφησε όμως πίσω του δύο συλλογές διηγημάτων που θα προσδιορίζουν για πάντα την χαμένη γενιά του ’50.

Η πρώτη μου γνωριμία με τον Χάκκα έγινε στο Ηράκλειο Κρήτης, είχα επισκεφτεί ένα φίλο για μπίρες και ξαφνικά είδα ένα μικρό βιβλιαράκι με λιτό εξώφυλλο πάνω στο τραπέζι του. Ήταν το “Κοινόβιο”. Ο φίλος μου το δάνεισε αλλά όπως όλοι ξέρουμε τα βιβλία είναι δανεικά κι αγύριστα. Έτσι έμαθα το Χάκκα και μετά πήγα στο επόμενο του, στο “Ο μπιντές και άλλες ιστορίες” που κι αυτό ήταν αριστούργημα. Οι ιστορίες του Χάκκα είναι παράξενες, μιλάνε για τον εσωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου που υποφέρει, που πάντα προσπαθεί να ξεφύγει από κάτι, κάτι το οποίο τον καταπιέζει.